In 1994 worden de statuten aangepast en komt Stichting ROOS feitelijk los te staan van het RGK. Wel organiseert ROOS nog 3 operaconcerten voor het RGK. ROOS concentreert zich op de operettes waarvoor ieder jaar opnieuw een cast wordt samengesteld uit leden van verschillende koren en orkesten, mensen van toneelverenigingen en balletgroepen uit Roosendaal en operetteliefhebbers die hun talenten willen aanwenden op het gebied van toneelspel, decorbouw, kleding, en dergelijke. Deze cast, aangevuld met professionele solisten, musici en een regisseur, groeit uit tot een groep van 100 tot 150 medewerkers, die in de loop van een half jaar een professionele productie tot stand brengen. In 2001 produceert ROOS haar laatste operettevoorstelling: “Der Graf von Luxemburg”. Door teruglopende bezoekersaantallen is het financieel niet meer verantwoord om complete operettes uit te voeren en het bestuur van ROOS wil geen concessies doen aan de kwaliteit. Daarom wordt de moeilijke beslissing genomen om te stoppen met operetteproducties en om voortaan een eigen muzikaal theaterstuk te produceren: geschreven voor en door mensen uit de Roosendaalse regio en met medewerking van regionaal talent. “De Wipweivorstin” is de eerste productie nieuwe stijl. Door samen te werken met o.a. de Roosendaalse Nederpopband KAAS! zet ROOS een geheel eigentijdse productie op de planken, die enthousiast wordt ontvangen. Stichting ROOS krijgt de smaak te pakken en sindsdien treedt ROOS regelmatig naast de gebaande paden. Musicalachtige totaalproducties worden afgewisseld met bijzondere voorstellingen op locatie of met speciale doelgroepen. Voorbeelden daarvan zijn 'Amadeus', een coproductie met Stichting St. Jan Cultuur, uitgevoerd in en gebruikmakend van de voormalige St.- Janskerk, 'Geruys in het Tongerlohuys', een kleinschalige voorstelling die geheel Museum Tongerlohuys als decor had en Sprookjesmuziek|Muzieksprookjes, een productie in samenwerking met het Roosendaals Symfonie Orkest, die jonge kinderen in aanraking bracht met klassieke muziek.